به گزارش وطن شهر و به نقل از شهر، کمبود اتوبوس و ازدحام و سختی تردد با حمل‌ونقل عمومی پایتخت مسئله‌ای است که مسئولان شهری نیز به این موضوع واقف هستند. آنها هم از روند تدریجی ورود اتوبوس‌ها به ناوگان اتوبوسرانی تهران، در کنار خروج تعداد بسیاری از اتوبوس‌ها در دوره پیشین مدیریت شهری، گلایه‌مند هستند؛ به‌طوری که معتقدند در پایان دوره چهارم مدیریت شهری، ۶ هزار اتوبوس تحویل شهر داده شده و چهار سال بعد، این عدد به هزار و ۷۰۰ دستگاه اتوبوس رسید و تحویل مدیران فعلی داده شد. این در حالی است که با توجه به قیمت رو به افزایش و سرسام‌آور خودرو، جمعیتی که از وسایل حمل‌ونقل عمومی استفاده می‌کنند، نسبت به سال‌های گذشته نیز افزایش یافته است.
در دو سال اخیر، یکی از تاکیدات مدیران شهری پایتخت «توسعه ناوگان حمل‌ونقل عمومی» بوده و به گفته آنها، در این مدت تلاش زیادی برای تفاهم با خودروسازان داخلی انجام شده تا اندکی از نیاز تهران به وسایل نقلیه عمومی را بکاهند. در همین راستا شورای اسلامی شهر تهران در روزهای پایانی سال قبل، تصمیم بر این گرفت که فکری به حال ناوگان بیمار حمل‌ونقل عمومی کند و ۴۵ درصد از بودجه سال ۱۴۰۲ را به بخش حمل‌ونقل اختصاص دهد؛ این یعنی مدیریت شهری ششم پایتخت یکی از مهم‌ترین کارهایش توجه به این دغدغه عمومی
است.
در طول دو سال اخیر شهرداری تهران به سراغ شرکت‌های تولیدکننده اتوبوس رفته تا غبار از دستگاه‌های خاک‌گرفته این شرکت‌ها بزداید تا پس از سال‌ها تعطیلی، رنگ تولید به خود ببینند و در نهایت مردم پایتخت، از نتایج تلاش‌های شرکت‌های تولیدکننده داخلی و به نوعی تولید ملی بهره‌مند شوند.
معاون مالی و اقتصاد شهری شهرداری تهران اعلام کرده که چندی پیش حساب شهرداری با یکی از شرکت‌ها از محل منابع نقد و غیرنقد تسویه و قرار شد یک‌هزار دستگاه اتوبوس به تهران تحویل داده شود. شرکت دیگر نیز وعده داد که ۲۰۰ دستگاه اتوبوس بسازد.
از سویی دیگر در ماه‌های اخیر شهردار تهران از نهائی شدن قرارداد سه‌هزار دستگاه اتوبوس با تولیدکنندگان داخلی خبر داد اما آنچه در این میان اهمیت دارد، ضرورت خوش‌عهدی خودروسازان داخلی و البته تولید باکیفیت است.
در این میان شهردار تهران و تیمش پس از پیگیری‌های مکرر قراردادهای داخلی و تلاش برای پرداخت هزینه ساخت به تولیدکنندگان، با همراهی و حمایت شورای شهر راهی کشور چین شد تا سبد حمل‌ونقلی سال ۱۴۰۲ مدیریت شهری را سنگین‌تر کند. از این‌رو علاوه‌بر نهائی کردن قرارداد خرید ۷۹۱ واگن مترو، بر آن شد تا در این سفر قدمی نیز برای تأمین اتوبوس‌های موردنیاز تهران بزرگ بردارد.
علیرضا زاکانی پس از سفر فشرده و بازدیدهای متعدد خود ازجمله بازدید از شرکت‌های سازنده اتوبوس در چین، به صحن شورای شهر آمد تا گزارشی از دستاوردهای این سفر ارائه دهد که در این گزارش، نکات قابل تأملی مطرح شد. به‌طوری که شهردار تهران به گلایه و درخواست خود از تولیدکنندگان برای افزایش کیفیت، سرعت تحویل و تجدیدنظر در قیمتگذاری اتوبوس‌ها پرداخت.
او به بازدید خود از یکی از شرکت‌های چینی اشاره کرد و گفت: «این شرکت در یک شیفت کاری خود نزدیک به ۵۰۰ دستگاه اتوبوس برقی تولید می‌کند، این در حالی است که یکی از شرکت‌های داخلی چندی پیش اعلام کرده تا پایان سال می‌تواند تنها دو دستگاه اتوبوس برقی به شهرداری تهران تحویل دهد».
نمی‌توانیم مردم را زندانی کنیم
شهردار تهران در ادامه تأکید کرد: «برای ما تولید داخلی اهمیت دارد اما سفر ما پشت‌پا زدن به تولید داخلی نیست؛ این هیچ نسبتی با کار ما ندارد. بیان ما این است تفاهم‌نامه سه‌هزار دستگاه اتوبوس را منعقد کرده‌ایم که تبدیل به قرارداد شده و هرچه تأمین شود، ما استقبال می‌کنیم. شهر حداقل ۱۰هزار اتوبوس نیاز دارد و ما فاصله هفت هزار دستگاهی با نیاز شهر داریم. ما نمی‌توانیم مردم را زندانی کنیم و بگوییم منتظر باشید تا یک شرکت دو اتوبوس تا پایان سال به ما بدهد. این موضع رئیس‌جمهور است که مردم، مردم، مردم.»
او ادامه داد: «نوع نگاه ما پس از سفر به چین به خودروسازان داخلی تغییر کرد. نیاز است که آنها در عملکردشان بازنگری کنند و توان خود را بالا ببرند. ما متوجه شدیم که هم قیمت‌ها گران است و هم زمان تحویل بالاست. برای ما کیفیت، امنیت و سرعت تحویل اهمیت دارد.»
بنابر گفته‌های زاکانی و انجام تفاهمات خرید هزار دستگاه اتوبوس برقی تک‌کابین و هزار دستگاه اتوبوس دوکابین گازسوز و تبدیل آن به قرارداد با سفر چینی‌ها به تهران در طول یک ماه آینده، به شرط تأمین منابع مالی و رفع موانع واردات و امور گمرکی، پایتخت می‌تواند تا پایان سال شاهد ورود تعداد قابل توجهی اتوبوس باشد تا مردم در اتوبوس‌ها فشار کمتری را تحمل کنند و شأن شهروندی‌شان حفظ شود.
گرچه تعدادی از اعضای شورای شهر تهران معتقد بودند که باید تولید داخلی به‌عنوان اولویت در نظر گرفته شود و اگر ظرفیتی وجود دارد، مورد استفاده قرار بگیرد اما در کنار آن نگاه به واردات اتوبوس برای رفع نیازهای شهر تهران را ضروری می‌دانستند. در این میان اما با وجود حمایت مدیریت شهری پایتخت از تولید داخل و انعقاد قرارداد خرید سه‌هزار دستگاه اتوبوس، انتظار می‌رود تولیدکنندگان حتی به بهانه رقابت، فکری به حال کیفیت و سرعت تحویل کنند که البته تسریع روند ساخت، نیاز به حمایت دولت، بانک‌ها و خروج تولید از انحصار تعداد محدودی از شرکت‌ها دارد.
شاید مردم هم موافق حمایت از تولید داخلی باشند اما برای کمرنگ‌تر شدن رنج‌هایی که روزانه تجربه می‌کنند، بیش از توجه به تولید داخل، منتظرند تا گرهی باز شود و کمتر در صف مانده و سوار اتوبوس‌های شلوغ شوند.
در این میان جز تعدادی از مسئولان که مصرانه واردات را نهی می‌کنند، دیگر مدیران نیز با مردم و شهردار تهران هم‌عقیده‌اند که باید سریع‌تر فکری به حال وضعیت حمل‌ونقل عمومی پایتخت کرد.
ناچاریم به واردات!
بهزاد رحیمی، عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی در این خصوص می‌گوید: ناوگان حمل‌ونقل عمومی به‌شدت فرسوده است و عدم توانایی تولید داخلی نیز از سویی ناشی از انحصاری است که در اختیار برخی شرکت‌ها بوده و از سویی دیگر به علت وابستگی کامل در زمینه تکنولوژی است.
رحیمی تأکید می‌کند: بنده فکر می‌کنم همان روندی را که برای واردات خودرو و در راستای حمایت از مصرف‌کنندگان طی کردیم، به‌عنوان یک گزینه کوتاه‌مدت برای واردات اتوبوس‌های شهری نیز در نظر بگیریم؛ در نتیجه تصمیم به واردات اتوبوس به تهران قابل دفاع است.
وی با تأکید بر اینکه وزارت صمت باید در حمایت از تولید داخلی اقدام کند، اذعان می‌کند: البته در این زمینه تنها وزارت صمت نمی‌تواند کاری کند و سیستم بانکی نیز از طریق تسهیلاتی که به تولیدکنندگان پرداخت می‌کند، زمینه‌ساز رونق تولید باشد؛ چراکه یکی از مشکلات شرکت‌های داخلی عدم نقدینگی است. نیروی انسانی ماهر و ظرفیت در داخل کشور وجود دارد و می‌توان از این توان بهره برد و از این طریق تولیدکنندگان داخلی را نیز تقویت کرد.
از تولید داخلی حمایت کنیم اما معطل تحویل نمانیم
مصطفی طاهری دیگر عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی نیز ضمن اینکه تأکید می‌کند باید ظرفیت داخل و نیاز کشور را در نظر بگیریم و از هر آنچه ظرفیت داریم استفاده کنیم، یادآور می‌شود: باید برای تأمین مازاد نیازها نیز فشار بیشتری به تولیدکنندگان داخلی وارد کنیم تا میزان تولید را افزایش دهند اما معطل نمانیم تا تحویل، چندین سال زمان ببرد. طاهری ادامه می‌دهد: در عین حال نباید نسبت به انتقال تکنولوژی به کشور غافل شد و تنها به واردات دل‌خوش کرد؛ اما در نیازهای اورژانسی در بخش‌های مختلف از جمله حمل‌ونقل عمومی و با توجه به آلودگی شهرها باید در کنار وزن بالایی که به تولید داخلی می‌دهیم، واردات را هم انجام دهیم. البته در مواردی چاره‌ای هم جز این نداریم. با وجود تمام آنچه مطرح شد، مهم‌ترین مسئله تحقق زودهنگام وعده‌ها و تلاش برای افزایش هرچند حداقلی رضایت شهروندان است که به گفته مدیران شهری پایتخت، این تلاش مدت‌هاست آغاز شده تا هم کمبودهای ناشی از کم‌کاری‌های چند سال گذشته جبران شود و هم تعداد وسایل حمل‌ونقل عمومی که به تدریج وارد خطوط خواهند شد، به اندازه‌ای باشد که مردم نتایج تلاش مدیران شهرشان را به شکلی ملموس ببینند.
