روایت یک هجوم در تهران

حالا یکی از کارمندان شهرداری که دوست ندارد نامی از او در این گزارش برده شود و  هم خود و هم همسرش دارای معلولیت شدید هستند با حضور در«اکو ایران» از داستان تخلیه خانه سازمانی اش می‌گوید و انتقال اسباب منزل به یک سوله با کامیون حمل زباله. موضوعی که در یکی از جلسات شورای شهر تهران سید جعفرتشکری هاشمی رییس کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای شهر تهران هم به آن اشاره و به شهرداری تذکر داد.

این عضو شورای شهر تهران گفت که  گاهی املاک واگذارشده مستمسک فضاهای رسانه ای می شوند و وقتی مواردی را بررسی می کنیم، می بینیم که به عنوان خانه سازمانی در اختیار پرسنل قرار گرفته و در نهایت تخلیه شده است. اینکه برخی واگذاری های املاک به عنوان چپاول مطرح می شود، صورت خوشی ندارد و معتقدم که صفر تا صد دستورالعمل های واگذاری املاک باید از طرف اداره کل املاک انجام شود و نهایت انصاف رعایت شود.

او از تخلیه خانه سازمانی یکی از همکاران شهرداری که زن و شوهر هر دو دارای معلولیت هستند، خبر داد و گفت اثاث منزل این همکار ما در شهرداری با خاور حمل زباله به صورت نامناسبی تخلیه شده است و به گونه ای حرف زده می شود که انگار فتحی صورت گرفته و املاک غارت شده شهر پس گرفته شده است.

*خانه سازمانی از زوج دارای معلولیت شدید پس گرفته شد 

کارمند رسمی شهرداری تهران است با ۲۴ سال سابقه.  روی کارت بهزیستی  نوشته است که معلولیت شدید دارد. همسرش هم معلولیت شدید جسمی و حرکتی دارد و تحت پوشش اداره کل رفاه شهرداری تهران هستند.

مدیرکل وقت رفاهی شهرداری تهران سال ۱۳۹۴،  به خانه استیجاری او می رود و وقتی وضعیت زندگی او و همسرش را می بیند که هر دو برروی ویلچر نشسته اند ، تصمیم می گیرد یکی از خانه های سازمانی شهرداری را برای زندگی در اختیار آنها قرار دهد .

نقل می کند که عزیز عیسی پور که آن زمان مسئولیت اداره کل رفاه، تعاون و خدمات اجتماعی شهرداری تهران را برعهده داشت؛ به او می‌گوید ما باید به شما خدمت کنیم.بدین ترتیب وضعیت مسکن ما  در ستاد مسکن شهرداری تهران بررسی شد و مصوب شد که یک واحد مسکونی به ما تحویل داده شود ، چند سالی بعد به ما گفته شد که این واحد مسکونی به قصد واگذاری به ما داده شده و ما هم خیالمان از بابت مسکن راحت بود. آن زمان خانه متری ۳ میلیون تومان بود، اما حالا همین خانه ها به متری ۷۰ میلیون تومان رسیده است.

او ادامه می دهد: مدتی پیش برای ما نامه زدند که باید این آپارتمان را تخلیه کنید و چند بار نامه تخلیه تکرار شد. ما هم اعلام کردیم، قرار ابتدایی در واگذاری این آپارتمان بود و ما قدرت اجاره کردن واحد مسکونی یا خرید ملک را نداریم. البته آن سال ها می توانستیم حتی صاحبخانه شویم . برای همین خانه را تخلیه نکردیم . تنها من نبودم سایر همکاران من در آن ساختمان هم آپارتمان هایشان را تخلیه نکردند. همه آنها سالم هستند و تنها ما معلولیت داشتیم.

۳ خرداد ماه سال ۱۴۰۲، به دستور شهردار وقت منطقه ۶ که حالا مسئولیت سازمان پسماند را دارد  و رییس بخش حقوقی و رییس اجراییات  منطقه ۶ است، با تعداد زیادی کارگر به خانه ما ریختند. آن زمان من در محل کار بودم و همسرم در خانه تنها بود. همسرم به من زنگ زد که سریع به خانه بیایم چون گروهی دارند وسایل خانه را می برند.

به گفته همسرم ساعت ۹ صبح زنگ خانه را می زند و وارد خانه می شوند رفتار نامناسبی با همسرم داشتند؛ درحالی که او توانایی حرکت هم نداشت  و روی ویلچر می نشیند و تنها نظاره گر رفتار افرادی بوده که  وارد خانه ما شده بودند و داشتند اسباب منزل ما را با خود می بردند.  بخشی از لوازم منزل ما آسیب دید، تمام لوازمی که ما به سختی به دست آورده بودیم را آنها جمع کردند؛ بردند. اما همان جا به ما قول دادند که همه آنها را سالم به ما تحویل دهند.

زمانی که من به خانه رسیدم، خواهش کردم که اسباب منزل ما را به این شکل جا به جا نکنند. اما به من توجهی نکردند و حتی لحن نامناسبی هم داشتند و گفتند «اگر خیلی حرف بزنی بغلت می کنیم می گذاریم کنار!»

وقتی به کوچه آمدم، دیدم که وسایل منزل من را دارند با خاور لجنکش که مخصوص حمل زباله است؛ می برند.

جلویشان را با ماشین گرفتم. اما کارگرانی که برای جا به جایی اسباب منزل آمده بودند؛ ماشین من را بلند کردند و جابه جا کردند . تمام همسایه ها جمع شده بودند .

اسباب منزل من را به یکی از سوله های شهرداری منطقه ۶ منتقل کردند. بعد از ۲۰ روز که مجوز دیدن اثاث منزلم را گرفتم، دیدم اسباب منزل من در چه وضعیتی نامناسبی نگهداری می شود .

این رفتار مناسبی با یک زوج که دارای معلولیت شدید هستند؛ نیست. آبروی ما در آن محله قدیمی رفت.

بخشی از اثاث منزل در خانه مانده بود. به ما گفته شد، اگر می خواهید اسباب خود را تحویل بگیرید؛ باید به طور کامل خانه را تخلیه کنید.  من ابتدا قبول نکردم و گفتم باید اثاث منزل من را سالم تحویل بدهید تا من خانه را تخلیه کنم. مدیران شهرداری منطقه قول دادند که اثاثیه را سالم تحویل می دهیم و اگر هم خرابی بود؛ جبران می کنیم.

ما با این وضعیت یک ماه در این شهر آواره بودیم، پسرم به خانه دوستانش می رفت. همسرم به منزل خواهرش رفته بود و من هم آواره خانه فامیل بودم.

خانه را تخلیه کردیم و زمانی که آمدم اثاثیه را تحویل بگیریم، دیدیم که بیشتر وسایل منزل من را خراب کرده اند. کسی که دلش به حال من نمی سوزد.

شهردار منطقه به ما گفت هر خسارتی خورده باشد؛ جبران می کنیم.  شما لوازم منزلت را خارج کنید و کلید خانه را به ما تحویل بدهید؛ ما جبران می کنیم. اما با گذشت چند ماه این گونه  نشد. حتی دیگر جواب تلفن ما را هم نمی دهند و شهردار منطقه هم مدیر سازمان دیگری شد.

او در پایان گفت : اینها که حرف از حمایت مظلوم می زنند. فقط شعاراست. در عمل به بدترین شکل یک زوج که دارای معلولیت شدید هستند را از خانه سازمانی بیرون کردند. این درحالی که سایر ساکنان آن خانه سازمانی هنوز هم مشغول زندگی درآپارتمان های سازمانی هستند و ما چون پناه و پشتیبانی نداشتیم به این صورت ما را بیرون کردند .

*اما  خانه‌های سازمانی در شهرداری به چه کسی می رسد؟

سید جعفرتشکری هاشمی رییس کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای شهر تهران در گفت و گویی درخصوص خانه های سازمانی گفته است: ‌تمام سازمان‌های دولتی، ادارات، نیروهای مسلح و نهادهای عمومی، امکانی را به عنوان واگذاری خانه سازمانی برای بخشی از کارکنان خود در نظر می‌گیرند. همین حالا نیز در شهرداری تهران تعدادی خانه سازمانی وجود دارد که براساس اولویت در اختیار برخی پرسنل فاقد مسکن شهرداری قرار گرفته است. این اقدامی است که در گذشته در شهرداری انجام شده است، در حال حاضر نیز انجام می‌شود و در آینده نیز انجام خواهد شد. شهرداری تهران بابت خانه‌های سازمانی که در اختیار کارکنان خود قرار می‌دهد، مبالغی را به عنوان هزینه اقامت دریافت می‌کند. اما اخیرا تعدادی از این خانه‌ها تخلیه شده است و مسئولان شهرداری این اقدام را به عنوان بازگشت سرمایه‌های شهر مطرح کرده‌اند، در حالی که واگذاری خانه سازمانی به کارکنان به معنای هدر رفتن سرمایه شهرداری نیست، بلکه این خود پرسنل شهرداری تهران هستند که سرمایه آن محسوب می‌شوند؛ بنابراین رفع مشکلات و صیانت از کارکنان شهرداری نوعی سرمایه‌گذاری محسوب می‌شود و ما باید برای حفظ کارکنان و بهبود وضعیت معیشتی آنان تلاش کنیم.

تشکری هاشمی در بخش دیگری از صحبت های خود گفته، پس گرفتن خانه‌های سازمانی از کارکنان شهرداری تهران، کار دشواری نیست، ولی توجه به مسائل کارکنان بخصوص در شرایط دشوار معیشتی کنونی و با توجه به مشکلاتی که پرسنل تمام دستگاه‌ها از جمله شهرداری در زمینه تهیه مسکن دارند، کار دشواری است که شهرداری تهران باید انجام دهد. به همین دلیل ما نباید پس گرفتن خانه‌های سازمانی را به عنوان مقابله با فساد مطرح کنیم. ما  باید نهایت انصاف را در حق کارکنان شهرداری رعایت کنیم.

مدتی پیش ناصر امانی، رئیس کمیته منابع انسانی و تشکیلات شورای شهر تهران هم به خبرگزاری ایلنا در این رابطه گفته بود : واگذاری خانه‌های سازمانی به کارکنان شهرداری تهران در دوره‌های گذشته مدیریت شهری انجام شده است، به نحوی که برخی املاک شهرداری براساس تشخیص شهرداران وقت مناطق از گذشته به بعضی پرسنل واگذار شده است. همچنین قبلا کمیسیونی در شهرداری برای این موضوع تشکیل شده بود که دبیری آن را اداره‌کل رفاه شهرداری تهران برعهده داشت و در آن کمیسیون مقرر می‌شد که برخی املاک شهرداری که از آن استفاده نمی‌شود، به بعضی مدیران و کارکنان واگذار شود.

به گفته امانی  واگذاری‌ها با تشخیص شهرداران مناطق یا کمیسیون مربوطه از دوره‌های گذشته به شکل اجاره انجام می‌شد و هنوز هم تعدادی خانه سازمانی در اختیار برخی مدیران و کارکنان شهرداری قرار داد. از گذشته تا امروز معمولا ۵۰ درصد نرخ اجاره‌بهای روز از افرادی که این خانه‌ها به آنها واگذار شده است، دریافت می‌شود. البته هیچ‌گاه عنوان این واگذاری‌ها، در اختیار قرار دادن خانه سازمانی به پرسنل نبوده است، اما عملا کاربردی که این‌گونه واگذاری املاک داشته، واگذاری خانه سازمانی به تعدادی از مدیران و کارکنان شهرداری تهران بوده است.

به گفته او بیشتر خانه‌های سازمانی واگذارشده به افراد در دوره فعلی مدیریت شهری تخلیه شده است، البته هنوز هم تعدادی خانه سازمانی در اختیار برخی اشخاص از مدیران گرفته تا کارکنان وجود دارد.

به نظر می آید با انتشار لیست املاک واگذار شده شهرداری تهران در سامانه شفافیت می توان قضاوت عادلانه ای درخصوص برخورد با این کارمند قدیمی شهرداری تهران که دارای معلولیت شدید جسمی و حرکتی هم هست؛ داشت .