از مهمترین جایگاههایی که میتواند در این میانه نقش بسزایی ایفا کند و حمایتگر مردم در برابر این امواج باشد، روابط عمومیها و رسانههایند. آنان با بازتاب حرکات و اقدامات امیدبخش و معرفی گامهای بهبوددهنده، میتوانند مرهم بزرگی بر حس تنهاماندگی و نومیدی از تغییر باشند و این مهم را به جامعه متبادر کنند که نیازها و اولویتهای آن شنیده و دیده میشود و از همه مهمتر آنکه در برنامهریزیهای سازمانی و اداری کشور مورد توجه قرار میگیرد. این نهادها بهواسطه دسترسی به اطلاعات و واسطهگری میان نهادها و جامعه رکنی اساسی در این عرصه هستند. علاوه بر این روابط عمومیها میتوانند با بسترسازی درست، هدفمند و تسهیل دسترسیهای جامعه و مدیرانش در تقویت و اعتلای روح همبستگی جامعه نیز نقشآفرین باشند و چونان زنجیرهای مهم اجزای اصلی جامعه را بههم متصل کرده و نگذارند شیرازه این ما بودگی ازهم بپاشد و البته بدیهی مینماید درصورت دسترسی به مواردی که ذکر شد، جامعه حس خوشایندتری از تحولات به خود بگیرد و از یکسو در چالشها و بحرانهای خود از هم نگسلد و ازسوی دیگر بهواسطه اطلاعات و اخبار صادقانهای که دریافت میکند، مانع از عمیقتر شدن چالشها و نشر شایعاتی شود که زخمهای اجتماعی را عمیقتر میکنند.
روابطعمومیها برای رسیدن به این مقاصد و تحقق اهداف مهمی که ذکر شد نیازمند موارد ذیل هستند:
– برنامهریزی، خلاقیت و ابتکار در ایجاد و گسترش مسیرهای ارتباطی میان مردم و سازمانها
– صداقت درگفتار و پرهیز از امیدآفرینیهای بیهوده و ساختگی
– شنیدن و دیدن دردها و نواقص موجود در نظام حکمرانی
– اصرار بر شفافیت و ایجاد و گسترش مکانیزهای تقویتکننده آن
و از همه مهمتر ارتباط گسترده، سالم و مستمر با آحاد جامعه تا آنان را در فهم و درک نیازهای جامعه دچار کجفهمی یا فهمهای ساختگی و ناقص نکند. نیاز به خاطرنشانی است که نقش روابط عمومیها در روزگار و عصر رسانه هرروز پیچیده و مهمتر میشود، بهطوری که دیگر نمیتوان عرصه و موقعیت و جایگاهی را از روابط عمومی و رسانه بینیاز دید و این خود روابط عمومیها هستند که با امیدآفرینی و باور و اهتمام به نقش مهم خود در روزگار ما میتوانند علاوه بر رفع چالشها و کمبودها، جایگاه خود را نیز در این میانه ارتقا بخشیده و بیش از هر زمان دیگری ضرورت و اهمیت خود را به جامعه و مدیرانش گوشزد کنند و اگر نتوانند در رسیدن به اهداف فوقالذکر موفق عمل کنند، لطمات جبرانناپذیری به جامعه و جایگاه خودشان وارد خواهند آورد. در پایان میتوان به این جمعبندی رسید که جایگاه، شأن و اهمیت روابطعمومیها، بیش و پیش از هر عامل دیگری به عملکرد و فعلیت خود آنان بستگی دارد.
منبع: روزنامه اعتماد