به گزارش وطن شهر و به نقل از آتیه آنلاین، جنگ هنوز درذهن تهرانی ها ادامه دارد. برخی به طور جدی قصد کوچ از این شهر را دارند وبرخی هم دیگر تحمل جنگ دوباره ای را ندارند . ابراهیم شیرعلی، رئیس مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران (ایسپا)، درنشست شهر تهران و مسئله تاب آوری گفت که«جنگ اخیر تهران را در خط مقدم بحران قرار داد.»
او به نتایج نظرسنجی ایسپا اشاره کرد و گفت: ۷۳.۶ درصد مردم نگران تورم و افزایش قیمت‌ها هستند. ۵۵ درصد بیم وقوع مجدد جنگ دارند. ۴۰ درصد اعلام کرده‌اند که تحمل شرایط جنگی را ندارند و ۱۵.۳ درصد به مهاجرت دائم از تهران فکر می‌کنند.
شیرعلی معتقد است: این جنگ کوتاه اما شدید، زندگی روزمره را به خط مقدم آورد و ضرورت نگاه اجتماعی در کنار نگاه نظامی را نشان داد.
کمال اطهاری، پژوهشگر مسائل اقتصادی و توسعه هم در این نشست یادآور شد: وابستگی به تراکم‌فروشی، بی‌توجهی به اقتصاد دانش و سیاست‌های مسکن غلط، تاب‌آوری تهران را نابود کرده است.
او ادامه داد: تهران تنها یک و نیم میلیارد دلار صادرات دارد، درحالی‌که وارداتش ۱۰ تا ۱۵ برابر این رقم است؛ این یعنی ساختاری ناپایدار و وابسته که حتی در برابر شوک‌های کوچک اقتصادی هم آسیب‌پذیر است.
پیروز حناچی، شهردار پیشین تهران هم با اشاره به تجربه زلزله ۱۹۹۵ کوبه ژاپن هشدار داد: حتی کشوری آماده مثل ژاپن هم غافلگیر شد. در تهران با ۳۲۰۰ هکتار بافت فرسوده، اگر زلزله‌ای بیش از هفت ریشتر رخ دهد، ممکن است بیش از ۴۰۰ هزار کشته شوند. او تاکید کرد که بدون آموزش حرفه‌ای امداد، مقاوم‌سازی ساختمان‌ها و مدیریت یکپارچه، خطرات چند برابر می‌شود.
کارشناسان مدیریت شهری بر ضعف نهادسازی، بی‌ثباتی مدیریتی و وابستگی شهرداری به درآمدهای ناپایدار تأکید دارند. آن‌ها تجربه شهرهایی مانند استانبول و بارسلونا را مثال می‌زنند که با انتخاب مستقیم شهردار و مدیریت دموکراتیک، توانسته‌اند کارآمدی و تاب‌آوری خود را افزایش دهند.
اطهاری دراین نشست یادآورس کرد: سند ملی توانمندسازی که می‌توانست تاب‌آوری تهران را تقویت کند، در برنامه هفتم توسعه جایی نیافت. این یعنی از دست دادن فرصت‌ها.
او یکی از موانع اصلی را «تسخیر قانون شهر» توسط منافع کوتاه‌مدت می‌داند. به گفته او، آمارها نشان می‌دهد برخی مناطق تهران پنج برابر رشد کرده‌اند، نه به‌خاطر عدالت، بلکه به‌خاطر منافع سوداگری.
حناچی هم تجربه شهر کوبه در ژاپن را «یک آزمایشگاه بزرگ» می‌نامد: از اصلاح معابر باریک و مقاوم‌سازی پل‌ها تا ایجاد شیرهای اتوماتیک قطع گاز و برق. او ادامه داد: ژاپنی‌ها مانورهای دوره‌ای را اجباری کردند و تجهیزات لازم برای امدادرسانی به ساختمان‌های بلند را فراهم آوردند. در تهران حتی در شرایط عادی، هماهنگی میان نهادها با مشکل روبه‌روست.
کارشناسان هشدار می‌دهند که تهران وارد «تله توسعه» شده است: رشد جمعیت بی‌رویه، فشار بر زیرساخت‌ها، بحران آب و برق و وابستگی به درآمدهای غیرمولد، همه پایتخت را به سمت شهری بدون تاب‌آوری می‌برد. وابستگی بودجه شهرداری به تراکم‌فروشی و نوسان آن از ۸۰ درصد در دوران کرونا به زیر ۵۰ درصد، نشان می‌دهد که هر بحران می‌تواند بنیان مالی شهر را بلرزاند.
تهران امروز در برابر بحران‌های متعدد از جنگ و زلزله گرفته تا فروپاشی اقتصادی و زیست‌محیطی در نقطه حساسی ایستاده است. پرسش اینجاست: آیا مدیران شهری و حاکمیتی می‌توانند از چرخه تصمیمات کوتاه‌مدت خارج شوند و به سمت تاب‌آوری واقعی بروند، یا باید منتظر یک فاجعه بود؟
