- امروز : دوشنبه - ۱۱ فروردین - ۱۴۰۴
- برابر با : Monday - 31 March - 2025
اخبار
پاسخ شهرداری تهران به انتقادات در رابطه با کم‌رنگ بودن فضاسازی رمضانی پایتخت
تکلیف برنامه پنجم توسعه شهرداری تهران با تمدید فعالیت شوراها
مسیرهای خدمت‌رسانی سازمان تاکسیرانی تهران در راهپیمایی روز قدس
از احیای طبیعت شهری تا آغاز نهضت برقی سازی برای نجات تهران در سال ۱۴۰۳
تهران آماده برپایی راهپیمایی «روز قدس»
تهرانِ مخوف
بایگانی‌های یادداشت - صفحه ۲ از ۵ - وطن شهر
شهرداری که تهران را کشت
محسن صالحی‌خواه، روزنامه‌نگار، نوشت: علیرضا زاکانی، شاخص‌ترین شهردار تهران در سال‌های گذشته است. او چهاردمین نفری است که کلید بهشت را در دست دارد؛ کیست که نداند شهردار محترم تهران، این جایگاه مهم و تخصصی را به عنوان پاداش حضورش در انتخابات ۱۴۰۰ دریافت کرد؟ هیچ وقت در حوزه اجتماعی و شهری مطلبی نمی‌نویسم اما از آنجا که شهرداری تهران از سال ۱۴۰۰ تا کنون یک دستگاه کاملاً سیاسی بوده، اجازه بدهید گریزی به بهشت بزنیم.
درخت‌کُشی
شهرداری تهران، پس از حصارکشی در پارک قیطریه و اقدام به ساخت مسجد در محوطه پارک، حالا دور محدوده وسیعی از ضلع جنوبی پارک لاله را نیز حصار کشیده است و به سوالات کارشناسان و شهروندان درباره اینکه چه اتفاقی قرار است بیفتد پاسخی نمی‌دهد.
پارک قیطریه‌مبارزه برای شهر
محمد کریم آسایش نوشت: دربارهٔ موضوع بوستان قیطریه از منظر فنی (شعاع دسترسی مساجد، سرانهٔ کاربری مذهبی، مصوبهٔ منع احداث ابنیه در بوستان‌ها و فضای‌سبز، فاصلهٔ مسجد از منظر فقهی، احکام طرح جامع و طرح تفصیلی در مورد بوستان‌ها، احکام قانون مدنی در خصوص مالکیت عمومی اماکن و معابر شهر، بحث درختان محدوده و اینکه اینها درخت هستند و نهال یا تأثیر محدودهٔ ساخت و شعاعش بر درختان و فضای سبز چیست، مباحث میراثی و باستان‌شناختی محدوده، احکامِ هبه و وقف و وصیت) یا جامعه‌شناختی (مثلاً در خصوص آمارِ مساجد بسته یا آمارِ مراجع‌کنندگان به مساجد) یا اقتصاد سیاسی شهر (قانونِ معافیت فضاهای اصلی مساجد و اماکن‌مذهبی از پرداختِ هزینهٔ مصرفِ ماهانه آب، برق و گاز، استفاده‌های تجاریِ مستقیم و غیرمستقیم از اماکن مذهبی) مباحث مختلفی مطرح شده‌اند اما با آنکه هر یک از آنها گوشه‌هایی از مسئله هستند ولی اصل مسئله نیستند. چنان‌که دفاعیات متناقضِ حامیانِ آن در شورای اسلامی شهر و شهرداری تهران نیز روشن است و برای آنها اصولاً مسائل فنیِ موضوع دارای اهمیت نیست و البته ماجرا هم به پارک قیطریه ختم نمی‌شود.
پژوهشگاه میراث فرهنگی کشور به مساله ساخت مسجد قیطریه ورود پیدا کند
مریم اطیابی نوشت: مهدی چمران۱۴ فروردین ۱۴۰۳ در صحن علنی شورای شهر تهران گفته است:«مطالعه و امکان‌سنجی برای احداث مساجد در شهرها و پارک‌ها انجام می‌گرفت و در سال ۱۳۸۲ نیز برای مساجد تهران و ساخت و ساز مساجد بودجه تعیین شده بود و این از افتخارات ما در شورا به شمار می‌رود.
مسجد قیطریه؛ هنرمندی نجومی و سناریوی رسانه‌ای
علی اعطا نوشت: اینکه این حضرات در شهرداری بتوانند برای احداث مسجد، یعنی بنایی که قرن‌هاست مورد احترام همه مردم است، این همه مخالف دست‌و‌پا کنند، هنرمندی نجومی می‌خواهد. بعد از مخالفت‌های اهالی محل، شهرداری در گام اول موفق شد طرفداران محیط زیست را در برابر خود بسیج کند، بعد کسانی که مسائل شهری را از منظر حق به شهر دنبال می‌کنند، به‌عنوان مخالف وارد میدان شدند و درنهایت نیز به دلیل سوابق تاریخی و باستانی قیطریه، شهرداری موفق شد طرفداران میراث فرهنگی را هم در برابر خود بسیج کند.
جوانان طلایه‌داران آینده‌ی انقلاب
سیدمحمد رحیم مرتضوی شهردار منطقه۹ یادداشتی را با مضمون " جوانان طلایه‌داران انقلاب" منتشر کرد.
مضرات روانی اجاره‌نشینی
سیامک سرمدی نوشت: شاید از نگاه عده ای «اجاره نشینی یعنی خوش نشینی» ، یعنی دلبستگی نداشتن به چیزی. و کسی که خانه ندارد می تواند به راحتی محل زندگی خود را عوض کند و هر جایی که خوشش آمد زندگی کند اما در مقابل، بسیارند کسانی که با این دیدگاه مخالفند و عقیده دارند که همانطور که روح در حصاری به نام جسم آرام می گیرد ، جسم نیز در حصاری به نام خانه آرامش پیدا می کند. البته زندگی امروز ، ناچارا و از سر اجبار، گروهی بزرگ از انسان ها را بر آن داشته است که به تغییر مکان از خانه ای به خانه دیگر عادت کنند. اما واقعیات روانشناسی می گوید که تغییر مکان از خانه ای به خانه ای دیگر در تغییر رفتار و خلق و خوی انسان اثر گذار است و زندگی کوتاه مدت در مکان های مختلف، به ثبات فکری و شخصیتی آدمی آسیب می رساند.
فریادهایی که صدا ندارد
نسترن فرخه نوشت: شاید درکش سخت باشد؛ اینکه همه کودکانی که سر چهارراه‌ها، لابه‌لای ماشین‌ها اسفندی دود می‌کنند یا چیزی می‌فروشند، خانواده یا خویشاوندی دارند که اشکال مختلف فقر، اجبار آنها برای کار در اوج کودکی شده است. آنها با جثه‌های کوچکی که متحمل رنج بسیاری هستند، نه از سر عضویت در باند یا مافیا، بلکه از سر شرایط سخت خانوادگی در خیابان، مترو و جاهای دیگر سطح شهر کار می‌کنند.
