به گزارش وطن شهر، تهران، شهری با جمعیتی بیش از ۹ میلیون نفر، این روزها با چالش‌هایی جدی روبروست: آلودگی نفس‌گیر، فرسودگی ناوگان حمل‌ونقل عمومی، بافت‌های ناکارآمد شهری، قیمت‌های سرسام‌آور مسکن، و مشکلات روزمره‌ای که زندگی شهروندان را فرسایشی کرده. اما در میانه‌ی این بحران‌ها، شهردار تهران یعنی علیرضا زاکانی، بیشتر به سفرهای خارجی مشغول بوده تا مدیریت این حجم از گرفتاری شهری.
لیست سفرهای خارجی او شامل کشورهایی نظیر:
تاجیکستان (اسفند ۱۴۰۰)
عراق (تیر ۱۴۰۱)
چین (دو سفر)
سوریه (شهریور ۱۴۰۳)
بلژیک (خرداد ۱۴۰۲)
برزیل (خرداد ۱۴۰۴)
غالباً در این سفرها، نه گزارشی شفاف به مردم ارائه شده، نه قرارداد مؤثری به اجرا درآمده، و نه تغییری در وضعیت شهری تهران مشاهده شده است. همه‌چیز به عکس‌های رسمی، تیترهای کلیشه‌ای، و وعده‌هایی که هیچ‌گاه عملی نمی‌شوند، محدود شده.
اما در دنیا شهرداران موفق چگونه عمل می‌کنند؟
سادیق خان، شهردار لندن، در سفرهای خود به کشورهای مختلف مانند آمریکا، فرانسه و هند، مستقیماً به دنبال جذب سرمایه‌گذاری برای حمل‌ونقل عمومی، هوش مصنوعی شهری و توسعه پایدار بوده. نتیجه؟ قراردادهای چند میلیارد پوندی برای نوسازی متروی لندن و توسعه ناوگان اتوبوس‌های برقی.
آن هیدالگو، شهردار پاریس، در سفرهایش به شهرهایی چون کپنهاگ و وین، تجربیات موفق در حوزه‌ی دوچرخه‌محوری و کاهش آلودگی هوا را با خود به پاریس آورد. امروز پاریس یکی از دوستدارترین شهرهای اروپا برای عابران پیاده و دوچرخه‌سواران است.
اریک گارستی، شهردار پیشین لس‌آنجلس، با تمرکز بر دیپلماسی شهری در آسیا و اروپا، پروژه‌های مشترک فناوری و پلتفرم‌های داده‌محور برای بهبود خدمات شهری راه‌اندازی کرد.
در تمام این موارد، سفرهای خارجی ابزار توسعه و انتقال تجربه بوده‌اند، نه صرفاً تشریفات یا سفرهای بی‌ثمر. شهرداران موفق به این دلیل سفر می‌کنند که دست پر برگردند: با دانش جدید، با قرارداد مشخص، و با یک برنامه‌ی روشن برای پیاده‌سازی.
و حالا زاکانی…
سفر به چین: واگن یا خط جدید مترویی به تهران نیامد.
سفر به سوریه: درگیری در امور خارج از حوزه وظایف شهری.
سفر به بلژیک: استعفای میزبان بلژیکی.
سفر به برزیل: حتی مشخص نیست هدف این سفر چه بوده!
مردم تهران نه گزارش شفافی دیدند، نه نتیجه‌ای حس کردند.
اطرافیان شهردار تهران نیز اغلب فاقد تجربه مدیریت شهری هستند. بدنه شهرداری هم عملاً به حاشیه رانده شده، و جای آن را تصمیم‌گیری‌های سطحی و نمایشی گرفته است.
و اما ….
شورای شهر تهران کجاست؟شورایی که باید ناظر و پیگیر عملکرد شهردار باشد، در برابر این سفرهای بی‌نتیجه، فقط به چند تذکر زبانی و سخنرانی‌های ضعیف بسنده کرده. نه مطالبه‌گری جدی دیده‌ایم، نه گزارش‌گیری دقیق، نه حتی خواست عمومی برای شفاف‌سازی دستاورد این سفرها. گویی نه شهر در بحران است، نه شهردار در حال هدر دادن منابع و وقت.
منبع: شهردارچی
