البته تخریب خط لوله انتقال آب به یزد با هیج توجیهی پذیرفتنی نیست،از نجابت مردم یزد نباید سو استفاده شود ، این که سیاست های آبی اشتباه بوده و زاینده رود باید زنده و پرآب باشد یک چیز است و این که خط لوله را قطع کنی به اموال عمومی آسیب برسانی و هم میهن خود را در تشنگی بگذاری یک چیز دیگر ، عطش و تشنگی مردم یزد قابل تحمل نیست یزدی ها نباید احساس تنهایی بکنند یزد تنها نیست و البته سیاست آبی موجود باید با تدبیر و مدیریت، تغییر کرده و زاینده رود احیا شود و حقابه تاریخی اصفهانی ها رعایت گردد. اشتباه بودن سیاست آبی و لزوم زنده شدن زاینده رود محرز است ، اما نمیشه بیاید و لوله انتقال آب را قطع کنید ، اعتراض و ضرورت بازنگری در این سیاست ها درست است اما تخریب اموال عمومی و از آن مهم‌تر تشنه نگه داشتن هم میهن و قطع آب بر رویش درست نیست ، باید صنابع پر مصرف در یزد تعطیل شوند و آب به اندازه کافی در اصفهان بماند ، اما آب شرب یزدی ها نباید در معرض خطر قرار بگیرد.در حقیقت نه اصفهانی ها مقصر هستند و نه یزدی ها.
سیاست توسعه سازه ای و غیر پایدار مهمترین مسبب وضع موجود است ، تولید زیاد اشتباه است، زیاده روی در صنعت و کشاورزی اشتباه است، این صنایع پر مصرف و کشاورزی و باغداری با هدر رفت آب شدید باید محدود گردد، نیاز به توسعه پایدار داریم.
توسعه پایدار در گرو اعاده وضعیت طبیعی ترانزیتی ایران و احیا نقش تاریخی و موقعیت جغرافیایی ذاتی ایران در جایگاه پیونده دهنده شرق و غرب است ، ایران باید مهمترین منطقه مواصلاتی جهان گردد و گذرگاه انتقال انرژی و کالا باشد ، اقتصاد بر محور ترانزیت و گردشگری نه نیاز چندانی به آب دارد و نه آلودگی محیط زیستی دارد و نه تخریب میراث فرهنگی و منابع طبیعی دارد. توسعه ایران باید بر سه محور : /ترانزیت /گردشگری /نفت و گاز باشد.
کاشی و سرامیک و فولاد و….و کشاورزی در حد معقول خوب است اما در کل به درد توسعه ایران نمی خورد و….توسعه ترانزیت و گردشگری و نفت و گاز هم در گرو تجدید نظر کلی در سیاست خارجی ایران است ، تا سیاست خارجی ایران تغییر نکند ، توسعه پایداری در کار نخواهد بود و تنش آبی بیشتر خواهد شد و در نتیجه بحران های قومی.
در واقع به این نتیجه می رسیم که حرف روحانی درباره این که تا تحریم ها رفع نشود مشکل آب خوردن هم حل نمی شود با همه سادگی و پیش پا افتادگی ظاهری در معنا بسیار درست و سنجیده بود.
