به گزارش وطن شهر، صنایع‌دستی و هنرهای سنتی ایران، امروز به عنوان یک بخش مولد اقتصادی، بیش از ۲ میلیون نفر تولیدکننده، تامین‌کننده و عرضه‌کننده و … بصورت مستقیم و غیرمستقیم در کشور تنفس می‌کند و نفس‌های آن به شماره افتاده است.
با تغییر دولت، همه مدعیان در پی آن هستند که برای شخصی یا جناحی که مورد نظرشان است کشورگشایی کرده و به یکدیگر اثبات کنند که گزینه خود به علایق و سلایق دولت نزدیکتر است، اما درد امروز این حوزه معاون و مدیرکل نیست، درد امروز صنایع دستی ساختاری در هم شکسته است.
ساختار فعلی این بخش حتی با حضور شخص رئیس‌جمهور هم نتیجه‌ای نخواهد داشت، فرش و مصنوعات فلزی (طلا و جواهر) و سنگ‌های قیمتی پاره‌ای از تن صنایع‌دستی هستند که سالهاست با استراتژی‌های غلط از مادر خود جدا شده‌اند و نتیجه این جداسازی و مستقل‌سازی هم آسیب‌های جدی است که به این بخش‌ها وارد شده است.
امروز برای حل مسائل بزرگ صنایع‌دستی و هنرهای سنتی لازم است تا ساختار موجود تغییرات کلیدی کند و بهترین راه این است که بجای تشکیل شورای راهبردی برای شناسایی و تعیین معاون خود، فرایند احیای سازمان صنایع‌دستی و هنرهای سنتی با تجمیع ارکان، دسترسی‌ها و اختیارات لازم در دستور کار آقای وزیر قرار گیرد.
